เครื่องดนตรีไทย แบ่งเป็น 4 ประเภท โดยแบ่งตามวิธีการบรรเลง ดังนี้ 1. เครื่องดีด เป็นเครื่องสายที่บรรเลงด้วยการดีด ได้แก่ จะเข้ พิณน้ำเต้า พิณเพี้ยะ หรือพิณเปี้ย ซึง และพิณอีสาน เป็นต้น 2. เครื่องสี เป็นเครื่องสายที่บรรเลงด้วยการสี ได้แก่ ซอด้วง ซออู้ ซอสามสาย และสะล้อ (เครื่องดนตรีพื้นเมืองภาคเหนือ) 3. เครื่องตี เป็นเครื่องดนตรีที่บรรเลงด้วยการนำวัสดุมากระทบกัน มีทั้งประเภทดำเนินทำนอง และเครื่องกำกับจังหวะ ทั้งที่ตีด้วยไม้ และตีด้วยมือ แบ่งออกเป็น 3 ประเภท คือ 3.1 เครื่องตีทำด้วยไม้ ได้แก่ ระนาดเอก ระนาดทุ้ม กรับ เป็นต้น 3.2 เครื่องตีทำด้วยโลหะ ได้แก่ ระนาดเอกเหล็ก ระนาดทุ้มเหล็ก ฆ้องวง ฆ้องราว ฆ้องต่าง ๆ ฉาบ และ ฉิ่ง 3.3 เครื่องตีขึงหนัง ได้แก่ ตะโพน กลองทัด กลองชาตรี รำมะนา โทน เปิงมาง กลองแขก ฯลฯ เครื่องดนตรีขึงหนัง ทำหน้าที่ควบคุมจังหวะ โดยบรรเลงเป็นหน้าทับต่าง ๆ 4. เครื่องเป่า เป็นเครื่องดนตรี ที่ต้องใช้ลมเป่าให้เกิดเสียง ได้แก่ ปี่ และขลุ่ยต่าง ๆ